کمبود شدید آب آشامیدنی در چوزه
نفسهای آخر " آب "
آب مایه حیات است. جمله ای آشنا که فقط در حل جدول یادش می آوریم. شاید تا همین چند ماه پیش
به سادگی از کنار این جمله پر از معنا رد می شدیم. اما اکنون مردم چوزه به معنی واقعی این جمله را
درک می کنند ، مردمی که حالا می فهمند چرا آب مایه حیات است؟؟ آری ، این روزها چوزه با کمبود
شدید آب آشامیدنی روبروست. این اوضاع از اردیبهشت امسال به تدریج آغاز شده و اکنون به مرز هش
دار رسیده است. بنا به گفته ریش سفیدان روستا که آنها هم از پدرانشان نقل می کنند که این کمبود
آب آشامیدنی حداقل در 300 سال گذشته بی سابقه بوده است. عدم ریزش های آسمانی در پاییز و
زمستان سال 91 علت اصلی کمبود آب در چوزه اعلام شده است. اکنون مردم به شدت در مضیقه اند و
به زحمت گذران زندگی می کنند. به گفته اهالی محل بیش از 40 درصد مردم روزها اصلا آب ندارند و
مابقی هم روزی یک الی دوساعت می توانند از آب استفاد ه کنند که این یک فاجعه است. زمزمه هایی
از کوچ تعدادی از خانواده هایی که در نیمه شمالی روستا زندگی می کنند شنیده می شود. چوزه
همیشه به وفاداری مردمش می نازد ولی با ادامه وضع موجود قطعا مردم دنبال تغییر سکونت از روستا
به شهر خواهند بود و این همان فاجعه ای است که چوزه را تهدید می کند. شاید با کمی صرفه جویی و
کمی از خود گذشتگی بتوان تا حدودی تحمل این سختی را آسان کرد اما حل این مشکل نیازمند تدبیر
عمیق مسئولین است. به گفته کارشناسان آب و فاضلاب شهرستان مردم چوزه سه برابر بیشتر از
متوسط سایر مناطق شهرستان آب مصرف می کنند که این امار وحشتناک است.
به هر حال تنها راه حل کمبود آب آشامیدنی بارش رحمت الهی در پاییز و زمستان سال جاری است. از
مسئولین روستا، شهرستان و استان هیچ انتظاری برای حل این مشکل نداریم چون طرحهایشان در
چند سال گذشته با شکست مواجه شده است و برای حل ان دست به دامن خداوند قادر و متعال
خواهیم شد . مثل انبوه مشکلات مردم چوزه که طی همه این سالها فقط و فقط به خدا پناه برده اند و از
او یاری می جویند.
از همه مردم می خواهیم برای بارش رحمت الهی در چوزه و سایر مناطق ایران دست به دعا بردارند و
نماز باران بخوانند تا شاید فرجی حاصل شود.
اگر باران نبارد، اگر مردم صرفه جویی نکنند ، مردم چوزه باید منتظر وقوع یک فاجعه انسانی در سال آینده
باشند.